Święta Katarzyna Aleksandryjska jest czczona przez wiernych od chwili swej męczeńskiej śmierci w IV wieku- po czasy współczesne. O życiu i śmierci tej wielkiej Świętej zachowały się świadectwa zarówno w tradycji chrześcijańskiej, jak i w źródłach historycznych. W IV w. wspomina o niej św. Rufin i historyk chrześcijański – Euzebiusz z Cezarei Palestyńskiej.

Katarzyna urodziła się ok. roku 294 w Aleksandrii, stolicy Egiptu. Była bogatą arystokratką, wszechstronnie wykształconą w wielu dziedzinach nauki. O jej rękę ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta, lecz ona złożyła śluby czystości, a swoją wierność Chrystusowi przypłaciła męczeńską śmiercią. Żyła bowiem w czasach, gdy jej ojczysta ziemia należała do Cesarstwa Rzymskiego, którym rządzili władcy prześladujący chrześcijan. Jeden ze współrządców imperium, Maksymian, przybył do Aleksandrii, by dopilnować wykonania  edyktów prześladowczych, wydanych przez cesarza Dioklecjana. Wówczas uwięziona została także Katarzyna, gdy odmówiła składania ofiar pogańskim bożkom i otwarcie wyznała wiarę chrześcijańską. Jak przekazuje tradycja Kościoła, Maksymian wezwał 50 najwybitniejszych mędrców i filozofów do dysputy ze Świętą. Jednak Katarzyna zbiła ich argumenty, a nawet nawróciła na chrześcijaństwo. Rozgniewany rządca poddał ją torturom, aby skłonić Dziewicę do odstępstwa od wiary. Biczowano Katarzynę żyłami wołowymi, morzono głodem w więzieniu. Gdy nadal odmawiała zaparcia się Chrystusa, została skazana na męczeńską śmierć przez łamanie kołem obrotowym. To najeżone ostrzami, zębate koło, puszczone w ruch miało rozszarpać jej ciało. Jednak koło rozpadło się w ręku kata. Święta została ścięta mieczem prawdopodobnie w dniu 25 listopada 312 roku.

„ Jej heroiczne trwanie przy Chrystusie, jej gotowość do znoszenia cierpień, męstwo i stanowczość” zaowocowały licznymi nawróceniami wśród żołnierzy i innych osób, które były świadkami męczeńskiej śmierci Świętej. Ta postawa miłości i odwagi w wierze sprawiła, że już w średniowieczu kult św. Katarzyny rozprzestrzenił się w świecie. Świadectwem tego kultu są liczne wizerunki Świętej namalowane przez wybitnych artystów, takich jak Hans Memling, Caravaggio czy Tintoretto. Ciało Katarzyny Aleksandryjskiej pochowano na górze Synaj, gdzie w VI w. zbudowano prawosławny klasztor. W przyklasztornym kościele przechowywane są relikwie Świętej. Ku jej czci wystawiono na całym świecie wiele świątyń i ołtarzy. Do najbardziej znanych należy kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej zbudowany obok bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Przebywając w bliskości Boga i łącząc się z nami w Chrystusie, św. Katarzyna stała się Pośredniczką między Stwórcą a wiernymi. Jej opiece polecało się wiele grup zawodowych. Uważa się ją, między innymi, za Patronkę filozofów, adwokatów, studentów, kolejarzy. Była Patronką uniwersytetu w Pradze i paryskiej Sorbony.

 Św. Katarzyna pozostaje Pośredniczką i Wspomożycielką każdego człowieka, wypraszając łaski temu, kto się do niej zwraca. Oręduje za nami u Boga w szczególnie trudnych sprawach. Już w XIV w. została zaliczona w poczet wyjątkowo czczonych świętych z grona tzw. Czternastu Wspomożycieli, których pomocy wzywano w bardzo trudnych okolicznościach życia. My także, radując się z tego, że mamy tak wielką Wspomożycielkę za Patronkę miasta i świątyni, oddajmy się Jej w opiekę przez gorliwą modlitwę. Święta Katarzyno, pomóż nam za Chrystusem iść, przy Chrystusie trwać, jak Ty dla Niego żyć.

Źródło: Ks. W. Zalewski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989.